มีเรื่องมาเล่า

ประกันชีวิตฉบับแรกของทุกคน ซื้อกันตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะอะไร? สวัสดีครับทุกคน แฟนเพจนี้ใครที่มีประกันชีวิตมาแล้วบ้าง ตอนนั้นเริ่มทำตอนอายุเท่าไหร่ และมีใครบ้างที่ยังไม่เคยมีประกันชีวิตมาก่อนเลย เมื่อวันหยุดที่ผ่านมาผมไปเที่ยวกับเพื่อนๆ สมัยมมัธยม นับเวลากลับไปก็น่าจะมาประมาณ 12 ปีแล้ว 5555 ทริปครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะปีนี้ ครูที่โรงเรียนของพวกเราเกษียณพอดี เพื่อนๆ เลยนัดรวมตัวกันพาครูไปเที่ยว ซึ่งทุกคนน่าจะพอรู้ว่ามันยากมากที่จะนัดเพื่อนๆไปเที่ยว เพราะเวลาไม่ตรงกัน ไปเที่ยวครั้งนี้ทำให้เราได้พูดคุยกันหลายเรื่อง ทั้งเรื่องสมัยเรียนตอนมัธยม เรื่องชีวิตมหาลัยและชีวิตปัจจุบัน มีเรื่องนึงที่ผมคิดว่าน่าสนใจและอยากเอามาแบ่งปันต่อครับ นั้นก็คือเรื่องวางแผนการเงิน สมัยเรียนมัธยมพวกเรียนเรียนห้องศูนย์วิทย์ คนมักจะมองว่าถือว่าเป็นห้องที่เก่งที่สุดของโรงเรียน 55 จำคร่าวๆ ได้ว่าพวกเราเรียนกันอยากเข้มข้นมาก ไม่รู้ว่าจะเรียนอะไรเยอะแยะ ทริปนี้มีเพื่อนคนนึงชื่อ อัง สมัยเรียนอังได้เป็นประธาน ซึ่งถือว่าเป็นภาระกิจที่ใหญ่พอสมควรของตอนนั้น เพราะนอกการเรียนแล้วยังต้องทำกิจกรรมต่างๆ อีก แต่ไม่ทำให้การเรียนเสียเลยพอเข้ามหาวิทยาลัยก็สอบเข้าเรียนพยาบาลได้จนตอนนี้ได้ได้ทำงานเป็นพยาบาลตามความฝันแล้ว อังเล่าให้เพื่อนๆ ฟังว่า เริ่มศึกษาเรื่องวางแผนการเงินและเรื่องการลงทุนตั้งแต่เรียนจบ อายุ 23 ปี เพราะคิดว่าการทำงานแล้วได้เงินมาโดยไม่นำเงินไปลงทุนหรือต่อยอดทำให้มูลค่าเงินในอนาคตลดลง และความเสี่ยงต่างๆ ทั้งการเจ็บป่วยหรือผลประโยชน์ที่จะได้เมื่อ (เห้ยแกร ประธานนักเรียนหญิงที่ป็นพยาบาลคิดแบบนี้ แต่ตอนนั้นพวกเราอีกหลายคนในกลุ่ม รวมถึงผมตอนนั้นยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย) ซึ่งตอนนั้นทำประกันชีวิตไว้ประมาณ 6 ฉบับ และจ่ายเบี้ยครบแล้ว 2 […]

สวัสดีครับทุกคน สำหรับกลุ่มอาชีพอิสระ หรือ ฟรีแลนซ์ เรามักจะมีรายได้ที่ไม่แน่นอนเหมือนอาชีพที่ทำงานรับเงินเดือนประจำ บางเดือนได้เยอะมาก บางเดือนได้น้อย ฉะนั้น ควรจะต้องมีการวางแผนการออมและดูแลสุขภาพเช่นเดียวกับอาชีพอื่นๆ เนื่องจากกลุ่มอาชีพอิสระจะไม่มีสวัสดิการที่จะเข้ามาช่วยดูแลเรื่องของสุขภาพเหมือนอย่างพนักงานประจำ ถ้าไม่มีการบริหารความเสี่ยงและวางแผนกาเงินอย่างเหมาะสม ในช่วงที่สามารถหารายได้อย่างเพียงพอแล้ว หากเกิดเหตุไม่คาดฝันจนได้รับบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล ก็อาจจะต้องใช้เงินที่เก็บออมไว้มาใช้จ่ายเพื่อเป็นค่ารักษาพยาบาลที่มีแนวโน้มปรับเพิ่มสูงขึ้นทุกปี เป็นฟรีแลนซ์ต้องรู้จักบริหารจัดการความเสี่ยง สำหรับปัจจัยที่จะมากระทบต่อเงินออมของกลุ่มอาชีพอิสระคือ 1.ไม่สามารถทำงานได้เหมือนเดิม เพราะบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยทำให้ไม่มีรายได้ 2.ค่ารักษาพยาบาลเมื่อต้องรักษาตัวในโรงพยาบาล ซึ่งจะไม่ว่าจะกรณีใด สิ่งที่เกิดขึ้นคือ กลุ่มอาชีพอิสระจะขาดรายได้ทันที หากไม่มีเงินสำรองก็จะกระทบต่อค่าใช้จ่ายประจำทันที เช่น เคยมีรายได้วันละ 5,000 บาท เมื่อต้องเข้าโรงพยาบาลเท่ากับรายได้หายไปวันละ 5,000 บาททันที ดังนั้นสิ่งที่กลุ่มอาชะอิสระ ควรจะทำเพิ่มเติมนอกจากการออมเงินและประกันสุขภาพ คือการทำประกันที่มีเงินชดเชยรายได้ต่อวันด้วย เพื่อไม่ให้รายได้ต่อวันหายไป เนื่องจากกลุ่มอาชีพอิสระ จะไม่มีสวัสดิการมาช่วยบรรเทาค่าใช้จ่ายหากเดินเจ็บป่วยหรือบาดเจ็บ จนต้องเข้าพักรักษาตัวในโณงพยาบาล ดังนั้น จึงคควรที่จะทำประกันสุขภาพเพื่อช่วยลดภาระค่าใช้จ่ายในการรักษาที่มีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นทุกปีเฉลี่ย 8-10% โดยควรเลือกวงเงินความคุ้มครองให้เหมาะสมตามกำลังซื้อของแต่ละคน เช่น เลือกค่าห้องในฐานะผู้ป่วยใน (IPD) ค่ารักษาพยาบาลแบบเหมาจ่ายเพื่อให้ครอบคลุ่มค่ารักษาพยาบาลให้มากที่สุด อย่างไรก็ตาม แม้ค่ารักษาพยาบาลแบบ IPD จะมีความจำเป็นและต้องมีไว้ เพื่อลดผลกระทบในการต้องไปดึงเงินเก็บมาใช้จ่าย แต่ก็ควรเลือกทำประกันสุขภาพในวงเงินที่เหมาะสมตามกำลังซื้อด้วย รายได้น้อยแต่สร้างความคุ้มครองได้ ตัวอย่างอย่างอาชีพอิสระ ที่เริ่มต้นทำงานและยังไม่สามารถสร้างรายได้ที่มากพอที่จะเลือกซื้อประกันสุขภาพที่มีความคุ้มครองวงเงินสูง ก็สามารถเลือกวงเงินที่ต่ำเพื่อคุ้มครองความเสี่ยงไว้บางส่วนก่อน […]

แก่แล้วไม่มีลูกจะอยู่ได้ไหม ใครจะเลี้ยง สวัสดีครับทุกคน ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาผมได้กลับบ้านต่างจังหวัด (เชียงราย) หลังจากที่ตั้งใจจะกลับตั้งแต่เดือนเมษายน แต่ว่าพอโควิดระบาดก็ไม่ได้ไปเลย ช่วงนี้ภาคเหนืออากาศเริ่มเย็นแล้ว ตอนเช้าประมาณ 19 องศา และอาจจะหนาวแบบนี้ไปจนถึงสิ้นปีเลย ใครมีโอกาสอย่าลืมแวะไปเที่ยวเชียงรายนะครับ พอได้กลับบ้านก็ทำให้คิดถึงสมัยตอนเด็ก ผมเกิดและโตที่เชียราย แต่พอเรียนมหาวิทยาลัยก็ไปอยู่กรุงเทพจนถึงตอนนี้ (เพจนี้มีใครคนเหนือบ้างค้าบ) พอเจอยายที่อยู่บ้านคนเดียว ก็เลยเกิดคำถามนี้กับตัวเองว่า ถ้าแก่แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน? ยายผมมีลูกทั้งหมด 7 คน ส่วนตาเสียไปประมาณ 6-7 ปีแล้ว ยายเลยอยู่กับลูกๆ ที่สร้างบ้านอยู่รอบๆ (ทั้งแม่ผมและลุงๆ) ข้อดีขอคนสมัยก่อนคือมีลูกเยอะ พอดีมาก็มีลูกๆ หลานๆ มาช่วยดูแล ส่วนข้อเสียก็คือ ความไม่แน่นอน ไม่รู้ลูกจะมาดูแลไหมเพราะลูกแต่ละคนก็ต่างมีหน้าที่รับผิดชอบ มีครอบครัวของตัวเองที่ต้องดูแล ยายผมยังเดินได้ทำกับข้าวเองได้ เลยไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่จะมีบางช่วงที่ปวดขาปวดน่องเป็นธรรมดาของคนแก่ อายุเกือบ 90 แต่ก็มีแม่ผมและลูกคนอื่นๆ มาดูแล เอากับข้าวมาให้บ้าง เอาอาหารสดมาให้บ้าง เห็นชีวิตแบบนี้แล้วก็คิดถึงชีวิตของตัวเองและคนรุ่นใหม่ๆ ครอบครัวแบบใหม่ปัจจุบันมีลูกน้อยลง เฉลี่ยประมาณ 2-3 คน เพราะสังคมที่เปลี่ยนไปและค่าครองชีพที่สูงขึ้น ยิ่งสังคมเมืองยิ่งไม่ค่อยมีลูกกันเลย “อนาคตเราจะเป็นยังไงต่อ ยังจะต้องพึ่งพาลูกไหม หรือใช้ชีวิตต่อด้วยตัวเอง […]

เมื่อชีวิตเดินมาถึงจุดหนึ่งในช่วงอายุ 30 ปี ถือว่าคนเราก็ได้เรียนรู้ได้ใช้ชีวิตมาระดับหนึ่งแล้ว ผมคิดว่าเป็นวัยที่น่าจะอุดมสมบูรณ์ไปด้วยหลายๆ อย่าง ทั้งทัศนคติที่ดี ความรู้ ความสามารถและประสบการณ์ชีวิต ถ้าเราเริ่มนับตั้งแต่เรียนจบตอนอายุ 21 ปี เริ่มทำงาน 4 ปีด้วยการเรียนรู้สิ่งต่างๆ ในบริษัทและเก็บเกี่ยวประสบการณ์จนถึงอายุ 25 ปี จากนั้นอายุ 26-29 ก็ถึงวันที่เตรียมความพร้อมในการโตเป็นผู้ใหญ่ มีความรู้พอที่จะหางานที่เหมาะสมกับความสามารถและเพิ่มรายได้ วัย 30 ก็น่าจะเป็นวัยอุดมสมบูรณ์ทั้งการเงินและการงานแล้ว? (เว้นแต่ว่าเราจะหาเป้าหมายของตัวเองช้าหรือจบช้ากว่าเพื่อนๆ หลายคนยังไม่รู้ว่าเป้าหมายชีวิตที่ตัวเองต้องการคืออะไร อยากทำอะไร วันนี้ยังไม่สายถ้าเราจะเริ่มต้องจริงจังสักที) คำถามนี้จากเพื่อนทำให้ฉุกคิดได้ว่า เห้ย นี่เราอายุ 30 ปีแล้วหรอวะ ทำไมเวลาผ่านไปไวจัง ที่ผ่านมาเราทำอะไรไปบ้าง เรามัวแต่เสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระอะไรบ้าง คนอื่นเค้าไปถึงไหนกันแล้วเนี่ย ถึงเวลาต้องกลับมาโฟกัสเป้าหมายของเราละ วัย 30 บางคนมีพร้อมหลายๆอย่างบางคนเพิ่มเริ่มต้นชีวิต ไม่จำเป็นว่าเราจะต้องมีเหมือนคนอื่นๆ เพราะความฝันและโอกาสของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ทุกคนมีสิทธิ์หวัง ทุกคนมีสิทธิ์ฝัน เพราะมันเป็นสิ่งที่ฟรี แต่อย่ามัวฝันหรือหวังอย่างเดียวต้องลงมือทำด้วย ขอเพียงทำตามความฝันที่เราต้องการและทำมันให้เต็มที่ผลลัพธ์ออกมาดีแน่นอน สุดท้ายนี้อยากถามคนวัย 30 ว่า ถึงเวลาแล้วหรือยังที่ต้องมีประกันสะสมทรัพย์สักฉบับ? =============== ติดตามช่องทางอื่นของเรา […]